Η αλήθεια είναι πως αντιστάθηκα σθεναρά στο μεγάλο trend της εποχή που είναι το ψήσιμο του ψωμιού στο σπίτι, κυρίως γιατί λατρεύω το ψωμί, και δη το ζεστό, οπότε αποφάσισα πως το ήδη λιχούδικο διαιτολόγιο μας δεν χρειαζόταν έναν ακόμα πειρασμό.
Για το πόσο μου αρέσει το φρέσκο ψωμί δε, έχω να σας διηγηθώ μια ιστορία. Όταν ήμουν ακόμα στο δημοτικό, κοντά στο σπίτι μας υπήρχε ένας φούρνος. Είχα μάθει λοιπόν τι ώρα έβγαινε η δεύτερη δόση τα Σάββατα – γιατί ήμουν λαίμαργη μεν αλλά δεν ήθελα να ξυπνάω και αχάραγα για να προλαβαίνω στην πρώτη- πήγαινα και αγόραζα μια φρατζόλα πολυτελείας, και μέχρι να την πάω στο σπίτι είχα φάει ήδη την μισή. Την υπόλοιπη την έτρωγα με βούτυρο και μαρμελάδα βερίκοκο, και αυτή ήταν η πιο αγαπημένη μου γαστρονομική τελετουργία για χρόνια, μια που είχα και την τεράστια τύχη μεγαλώνοντας να μην παχαίνω, οπότε μπορούσα να συνεχίσω να γουρουνιάζω όσο ήθελα, παραμένοντας στυλάκι.
Η τύχη αυτή μου τελείωσε όταν γέννησα τον Ιάσονα, πήρα 30 κιλά στην εγκυμοσύνη μου, τα έχασα όλα τους δύο πρώτους μήνες, συνέχισα να τρώω όπως έτρωγα μια ζωή, σαν γουρουνάκι δηλαδή, και σταδιακά άρχισα να παχαίνω. Προφανώς θα μπορούσα όσο ακόμα ήταν νωρίς να μπω σε πρόγραμμα και σήμερα να είμαι μισή από ότι είμαι, όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν θα ήμουν half ευτυχής – και το λέω πολύ σοβαρά αυτό γιατί το φαγητό, οι γεύσεις και οι λιχουδιές είναι από τους ακρογωνιαίους λίθους της χαράς μου- οπότε αποφάσισα πως έχοντας ζήσει το κομμάτι της ωραίας γκόμενας από πιτσιρίκα και έχοντας το ευχαριστηθεί φουλ, μπορούσα να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς να νοιάζομαι για το μέγεθος του ποπού μου. Και αυτή η κοσμοθεωρία με έφερε μια χαρά μέχρι σήμερα, plus size μεν, ευτυχή και υγιέστατη δε, και ελπίζω να συνεχίσει να με πηγαίνει έτσι ακριβώς, κόντρα στο politically correct, τις κακίες και τον κορονοϊό που apparently, έχει βάλει τους χοντρούς στο μάτι.
Anyway, πίσω στο ψωμί, προχτές που πήγα super market για τα ψώνια του δεκαημέρου, βρήκα μαγιά. Η οποία όπως ίσως γνωρίζετε είναι σε μεγάλη έλλειψη μια που όλοι φουρνίζουν με πάθος τα οικιακά ψωμιά τους. Ταυτόχρονα, ο αγαπημένος μου φίλος και super talented chef Γιώργος Παπακώστας ανέβασε στο Instagram του μια συνταγή για ψωμί τόσο εύκολη, που δεν άντεξα να μην την δοκιμάσω.
Βέβαια, ως γνήσια ξανθιά κάπως μπέρδεψα τα γραμμάρια του νερού και αρχικά έβαλα λάθος αναλογία, όμως το έσωσα αρκετά άμεσα και το αποτέλεσμα, παρόλο που φοβήθηκα πως θα αποτύγχανε παταγωδώς, βγήκε τόσο σούπερ, που μεθαύριο θα το ξαναφτιάξω. Οπότε σας δίνω την συνταγή και τα βήματα, και αν θέλετε να δείτε και σε video πως γίνεται ακριβώς, ακολουθείτε τον Γιώργο στο Instagram, πατάτε το βιντεάκι που σας έχω σημειώσει με τίτλο easy bread, και δεν έχετε καμιά απολύτως απορία.
Το ζυμάρι θέλει 12 ώρες για να φουσκώσει, και μετά άλλη μια ώρα να ξεκουραστεί, οπότε εγώ το έφτιαξα στις 9 το βράδυ, και το πρωί που ξύπνησα, μετά τον καφέ, το συνέχισα. Και στις 12:30 το μεσημέρι, ξεφούρνισα το ωραιότατο καρβελάκι της φωτογραφίας. Επίσης, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ότι αλεύρι θέλετε. Εγώ θυμήθηκα πως ο Χρύσανθος Καραμολέγκος, άλλος αγαπημένος μου chef, μου είχε πει κάποτε πως το πράσινο Λήμνου είναι τέλειο για ψωμιά, οπότε χρησιμοποίησα τέτοιο. Τέλος, χρειαζόμαστε ένα βαθύ σκεύος με καπάκι που να μπαίνει στον φούρνο για το ψήσιμο. Μια μικρή γάστρα, ένα pyrex με καπάκι ή μια κατσαρόλα με χερούλια που να μην είναι πλαστικά. Εγώ χρησιμοποίησα ένα tagine. Πάμε?
Υλικά
- 400 γρ αλεύρι
- 300 ml νερό
- 10 γρ αλάτι
- 2 γρ μαγιά σε σκόνη ή 4 γρ φρέσκια
Εκτέλεση
Σε ένα μεγάλο μπωλ ανακατεύουμε όλα τα υλικά με ένα κουτάλι και μετά ελαφρά με το χέρι, έτσι ώστε να έχουμε μια ενιαία, μαλακή ζύμη. Αν χρησιμοποιούμε φρέσκια μαγιά κρατάμε λίγο από το νερό για να την διαλύσουμε πρώτα εκεί καλά, και μετά το ρίχνουμε και αυτό μέσα στο μείγμα. Σκεπάζουμε το μπολ με μια πετσέτα και το αφήνουμε για 12 ώρες.
Ανάβουμε τον φούρνο στους 240 βαθμούς – αέρα ή αντιστάσεις πάνω κάτω δεν έχει σημασία- βάζουμε το σκεύος που θα χρησιμοποιήσουμε για το ψήσιμο του ψωμιού άδειο (μαζί με το καπάκι του) μέσα στον φούρνο για μια ώρα, για να πυρώσει.
Στο μεταξύ, βγάζουμε προσεκτικά το ζυμάρι μας που θα έχει ήδη φουσκώσει από το μπολ, το ακουμπάμε σε μια ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, και γυρίζουμε τις τέσσερις άκρες του προς τα μέσα έτσι ώστε να δημιουργήσουμε μια μπάλα.
Την ακουμπάμε σε μια επίσης αλευρωμένη πετσέτα, την τυλίγουμε σαν πακετάκι και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μια ώρα.
Βγάζουμε το σκεύος από τον φούρνο, ξετυλίγουμε στην ζύμη, την τινάζουμε ελαφρά και προσεκτικά για να φύγουν τα πολλά αλεύρια, την τοποθετούμε στο σκεύος, το καπακώνουμε, και το βάζουμε πάλι στον φούρνο για 45 λεπτά. Στην συνέχεια ανοίγουμε το καπάκι, και αν χρειαστεί, ψήνουμε λίγο ακόμα, μέχρι δέκα λεπτά, μέχρι να αποκτήσει το καρβέλι μας ωραίο χρώμα. (Ανάλογα με τον φούρνο, μπορεί να μην χρειαστεί αυτό το τελευταίο στάδιο).
Βγάζουμε το ψωμί από το σκεύος, το αφήνουμε να σταθεί για δέκα λεπτά πάνω σε ένα ξύλο κοπής και το κόβουμε. Enjoy!!!!
Υ.Γ. Όπως βλέπετε, οι φωτογραφίες είναι απλούστατες και καθόλου στημένες. Θα μπορούσα να τις έχω στολίσει κάπως, όμως πραγματικά, ανυπομονούσα τόσο να το δοκιμάσω μια που η μυρωδιά του μας είχε σπάσει την μύτη, που τις τράβηξα όπως όπως και τις ανέβασα ...
